Wyobraź sobie to: właśnie wprowadziłeś się do nieskazitelnego, pikselowego bungalowu — w twojej lodówce niepokojąco mało jedzenia, łóżko wygląda tak, jakby złożył je szop pracz cierpiący na bezsenność, a twoje podejrzane umiejętności kulinarne mogłyby w każdej chwili uruchomić alarm przeciwpożarowy. Jednak w magicznym świecie The Sims z roku 2000 ten skromny domek wydaje się największym pałacem, wypełnionym jednocześnie obietnicą i potencjalnym chaosem. Od malutkiego salonu, który przemieniłeś w salę karaoke, po sypialnię, której jedyną dekorację stanowi od niechcenia postawiona doniczka – każdy skrawek przestrzeni szepcze: „Hej, może prawdziwe życie też mogłoby być taką frajdą… gdybyśmy tylko mieli trochę więcej kodów na oszukiwanie.”